Puszcza Romincka – Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej
Obecnie wiele osób pragnie uciec od zgiełku miejskiego, zanieczyszczonego powietrza i betonowych powierzchni. Coraz częściej decydujemy się na spędzanie wolnego czasu na łonie natury, w pięknym otoczeniu, na które składają się widoki malowniczych krajobrazów. Faktem jest to, że liczba tak zwanych dziewiczych miejsc drastycznie maleje z roku na rok. Trudno znaleźć takie, które nie zostały zmienione przez cywilizację. Jeśli zależy nam na podziwianiu unikalnej fauny i flory, warto wybrać się przykładowo do Puszczy Rominckiej. Nie trzeba wcale opuszczać granic kraju i wyjeżdżać do jakiegoś egzotycznego miejsca, aby móc obcować z naturą w jej najpiękniejszej postaci. Mianem polskiej tajgi może być nieodkryta przez wielu Puszcza Romincka. Pora zastanowić się nad tym, czego można doświadczyć podczas wycieczki do Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej.
Spis treści
Puszcza Romincka – podstawowe informacje
W Polsce nie brakuje pięknych miejsc, gdzie można podziwiać wyjątkową faunę i florę. Przykładem będzie Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej. Jego terytorium porastają rozległe lasy, sięgające aż do północnej granicy polsko-rosyjskiej. Puszcza Romincka należy do województwa warmińsko-mazurskiego, zajmuje też obwód kalingradzki. Stanowi zwarty i rozległy kompleks leśny o łącznej powierzchni 3550 ha – po stronie polskiej znajduje się tylko 1550 ha, a reszta należy do Rosji. Zaletą Puszczy Rominckiej jest jej położenie z dala od szlaków turystycznych, za jeziorami mazurskimi. Naturalną sferę przejściową między częścią mazurską a litewską stanowi geologiczne obniżenie terenu. Przez puszczę przepływają rzeczki – Romnita i Bludzia. Ukształtowanie terenu jest zróżnicowane – najwyższy punkt liczy prawie 296 metrów wysokości nad poziomem morza. Z kolei najniższy to 150 m n.p.m.
Klimat w Puszczy Rominckiej uznaje się za dosyć surowy, bo średnie temperatury latem nie przekraczają 17 stopni Celsjusza. Z kolei w styczniu trzeba liczyć się ze średnimi temperaturami rzędu około -5 stopni Celsjusza. Nie brakuje zaśnieżonych dni w roku – około stu, a okres wegetacyjny wydłużony jest do 190 dni. Puszczę Romincką nazywa się polską tajgą nie bez powodu. Wynika to z jej wyjątkowej fauny i flory. Ten leśny obszar składa się w dużej mierze z sosen i świerków, ale można też spotkać inne gatunki drzew – lipę, brzozę, grab, dąb, olszę.
Jeśli chcemy mieć okazję spotkać osobiście przedstawicieli typowo polskiej zwierzyny łownej, to jak najbardziej warto wybrać się do Puszczy Rominckiej. Jej tereny znajdują się z dala od szlaków turystycznych, dzięki czemu nic nie zaburza życia łosiów, saren, dzików, wilków, lisów, borsuków, rysiów, kun, gronostajów, zająców, ryjówek, wydr, jenotów czy bobrów.
Usłyszeć i zobaczyć można także między innymi żurawie, bociany, czaple, orliki, cietrzewie, rybołowy, myszołowy, sowy, puszczyki, dzięcioły. Lista zwierząt zamieszkujących Puszczę Romincką jest bardzo długa, co nadaje jej jeszcze większej wyjątkowości.
Gdzie warto spędzać wolny czas na łonie natury? W Puszczy Rominckiej!
Będąc w Puszczy Rominckiej, można z łatwością zaobserwować ślady grodzisk i cmentarzy będących spuścizną kultury pruskiej. Na jej terytorium dominowały przez dług i czas osady litewskie. Zmieniło się to dopiero w XVII, gdy pojawiła się polska osada mazowiecka. Obecnie jednym z najwygodniejszych sposobów na zwiedzenie Puszczy Rominckiej jest wypożyczenie roweru i wybranie jednego ze szklaków turystycznych. Najkrótszy, zielony szlak liczy 33 kilometry. Jeśli ktoś boi się wchodzenia w głąb gęstego lasu, z dala od zamieszkałych miejsc, powinien wybrać szlak czerwony. Trzeba pamiętać o tym że w Puszczy Rominckiej nie brakuje wielorakich gatunków zwierza łownego. Stwarza to pewne niebezpieczeństwo dla turysty, szczególnie tego nieprzygotowanego. Niegdyś teren Puszczy Rominckiej zamieszkiwany był nawet przez żubry, tury, niedźwiedzie i tarpany. Obecnie również nie brakuje zagrożeń, dlatego trzeba mieć się na baczności.
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej skrywa wiele atrakcji turystycznych. Na uwagę zasługują drewniane i ceglane domy, wyróżniające się czerwoną dachówką. Trudno obecnie spotkać się z widokiem budynków, które wzniesiono przy użyciu głazów narzutowych oraz brukowanych leśnych dróg. Jedną z kluczowych atrakcji Puszczy Rominckiej są najwyższe mosty kolejowe w Polsce, czyli mosty w Stańczykach, dołem których płynie rzeczka Błędzianki. Wysokość mostów wynosi w sumie 36,5 m, długość 190 m, a szerokość po 5,7 m każdy. Pomimo tego, że mosty te należą do osoby prywatnej, można je zwiedzać, oczywiście po uiszczeniu stosownej opłaty.
Kolejną atrakcją Puszczy Rominckiej jest malownicze torfowisko. Turyści mogą podziwiać przepiękne widoki – wystarczy wybrać nieformalny Szlak Połamanych Semaforów. Należy jednak pamiętać o tym, że nie ma szans na przejechanie przez torfowisko, bo jest ono zbyt mocno zarośnięte i błoniaste. Popularne w Puszczy Rominckiej są głazy narzutowe Wilhelma, które stanowią upamiętnienie czasów cesarskich polowań na jelenie. Do atrakcji turystycznych zalicza się także: zespół pałacowo-parkowy znajduje się w Rogajnach, park podworski w Galwieciach, zabytkowy pałac położony w Zawiszynie, kościoły w Żytkiejmach i Dubeninkach, cmentarze ewangelickie.
